Psikiyatri alanındaki en karmaşık ruhsal durumlardan olan dissosiasyon, psikiyatri tarihi boyunca çeşitli şekillerde tanımlanmış ve farklı şekillerde tedavi edilmeye çalışılmıştır. Dissosiasyon kelime anlamı olarak “çözülme”yi ifade ederken, klinik olarak bugünkü anlamıyla bilinç, bellek ve algılamada geçici yeti yetimi olarak tanımlanır. Dissosiasyon bazen başka psikiyatrik hastalıkların içinde kendi başına bir semptom bazen de kendi başına bir hastalık olarak karşımıza çıkabilir. Dissosiyatif Kimlik Bozukluğu, Dissosiyatif Amnezi, Dissosiyatif Füg, Depersonalizasyon ve Derealizasyon bozuklukları olarak tanımlanan 4 farklı dissosiyasyon kliniği mevcuttur. Farklı klinik tablolarda kendini gösterebilmektedir. Genelde akut veya kronik olarak maruz kalınan bir stres faktörü sonrasında kişilerin kendilerini ve çevresini algılayışının değişmesi, kendi bedenine ya da çevresine yabancılaşmış hissetmesi, bellek bozuklukları gibi belirtiler ile karşımıza çıkabilen dissosiyatif bozukluklara psikolojik nedenler dışında alkol ya da madde kullanımı da sık olarak neden olabilmektedir. Kişilerin gerçeklikle bağının zayıflamasına yol açabilen dissosiyatif durumların tedavi edilmesi önemlidir. Dissosiyatif bozukluklarda temel tedavi yöntemi psikoterapilerdir.