Klasik anlamda fobi, normalde korkulmasını gerektirecek objektif bir tehdit yaratmayan, belli durum veya nesnelerle karşılaşınca ortaya çıkan, yoğun kaygı ve korku olarak tanımlanabilir. Genel olarak kişiler fobik olunan durum veya nesneye karşı verdikleri tepkinin abartılı olduğunun farkında olurlar ancak kontrol etmekte zorlanırlar. Kaçınma davranışları ile o durum veya nesneyle karşılaşma ihtimalini azaltmaya çaba gösterirler. Literatürde tanımlanmış pek çok farklı özgül fobiden bahsedilebilir. Zoofobi: Hayvan korkusu, Agorafobi: Açık alan korkusu, Klaustrofobi: Kapalı alankorkusu, Mizofobi: Pislik korkusu, Koprofobi: Dışkı korkusu, Ksenofobi: Yabancı korkusu, Pirofobi: Ateş korkusu,vs. Liste uzatılabilir ancak burada önemli olan konulardan bir tanesi kişilerin fobik durumlardan kaçınma davranışları ve o durumla karşı karşıya kaldıklarında verdikleri kaygı yanıtı haricinde, psikososyal işlevselliklerinde genel bir bozulma olmamasıdır. Tedavide amaç kaçınma davranışlarının azaltılması ve fobiye neden olan çekirdek duygu, düşünce ya da inançların yüzeye çıkarılarak iyileştirilmesidir. Semptomatik olarak psikofarmakolojiden fayda görebilmekle beraber, temel tedavi yöntemi dinamik yönelimli psikoterapiler ya da bilişsel davranışçı terapilerdir.